Pałac Kultury i Nauki
Jeden z najwyższych budynków w Polsce, zlokalizowany w ścisłym centrum Warszawy. Pałac stanowił „dar narodu radzieckiego dla narodu polskiego”. Wybudowano go w latach 1952-55 według projektu radzieckiego architekta Lwa Rudniewa, który inspirował się moskiewskimi drapaczami chmur. W Pałacu mieszczą się m.in. cztery teatry (w tym Teatr Lalka), trzy muzea i kino.
Dekalog, siedem
Ewa (Anna Polony) biega między kolumnami Pałacu Kultury, szukając małej Ani. W istocie to jej wnuczka, którą wychowuje jak córkę, choć to dziecko jej córki, Mai (Maja Berełkowska). Dziecko, które córka właśnie jej ukradła. Maja podstępem uprowadziła dziewczynkę z przedstawienia w teatrze lalkowym. Odcinek siódmy Dekalogu, odnoszący się do przykazania „Nie kradnij”, nawiązuje do jego pierwotnego znaczenia, które piętnowało bardziej porwanie niż kradzież, a to z kolei w starożytności uznawano za działanie przeciwko ludzkiej wolności i traktowano nieomal jak zabójstwo. Do dawnej wykładni przykazania zdają się odsyłać kolumny przed warszawskim gmachem, nasuwające skojarzenie ze starożytną budowlą. Inspiracją dla historii opowiedzianej w tym odcinku była autentyczna sprawa kryminalna, którą zajmował się jako adwokat Krzysztof Piesiewicz, współautor scenariusza. W toku prac nad jego tekstem uległa ona daleko idącym przetworzeniom, ale zachowana została istota sprawy. Zdarzyła się ona w Warszawie w czasach, których symbolem w dziejach miasta stał się socrealistyczny architektoniczny moloch – Pałac Kultury i Nauki.
