Noakowskiego 12
Kamienica na Noakowskiego 12 została zbudowana w 1912 roku w stylu modernistycznym. W niewielkim podwórzu-studni w czasie II wojny światowej mieszkańcy zbudowali kapliczkę z figurą Matki Boskiej, zachowaną do dziś.
Dekalog, osiem
Podwórko starej kamienicy z figurą Madonny pośrodku jest niemym świadkiem historii, jednym z niewielu miejsc w Dekalogu tak mocno związanym z odległym, minionym czasem i jedynym, w którym oglądamy scenę z przeszłości. Do mieszkania w tej kamienicy zostaje przyprowadzona w mroczną okupacyjną noc 1943 roku żydowska dziewczynka, która szuka schronienia. Kieślowski wykorzystał tu motywy z autobiograficznej historii, którą opowiedziała mu Hanna Krall, znana pisarka i autorka reportaży literackich poświęconych Holokaustowi. Do kamienicy trafiają po latach bohaterki Dekalogu, osiem (Maria Kościałkowska i Teresa Marczewska), których losy splotły się w tamtą wojenną noc. Teraz jest to miejsce naznaczone powojennymi dziejami miasta, gdy stare domy, nie remontowane przez lata, popadły w zniszczenie, a przedwojenne obszerne mieszkania podzielono na mniejsze, sublokatorskie. Współscenarzysta cyklu, prawnik Krzysztof Piesiewicz, wniósł do tej historii motyw „winy niezarzucalnej”, której poczucie towarzyszy bezsilnym świadkom zbrodni, takim jak jego własna matka. Pewnego dnia w czasie wojny zobaczyła ona, jak esesman wyprowadził z kamienicy młodą Żydówkę z dzieckiem. Wyrwał jej maleństwo z rąk, zamachnął się i rozbił główkę o mur, a potem wrzucił ciało na ciężarówkę, do której wepchnięto nieszczęsną matkę i innych aresztowanych. Matka Piesiewicza przez całe życie opowiadała mu tę historię, nieustannie powracając pamięcią do sceny zobaczonej za oknem.
